www.klubmord.fora.pl

Paweł S

Witajcie,
może wymienimy się opiniami także na temat powieści, które z trudem przeczytaliście lub których wręcz nie dało się czytać, bo takie były słabe. napiszcie, proszę, o swych "książkach najgorszych".

mnie bardzo rozczarowała "Przegrana stawka" Kłodzińskiej (od tej autorki wymagam zdecydowanie więcej). słabiutka intryga, bezbarwni bohaterowie, ale przeczytałem do końca

z ulgą odłożyłem natomiast "Trzeci kolczyk" Szczawińskiego, a już zupełnym niewypałem okazały się dla mnie "Ruiny" Jerzego Łaniewskiego

generalnie nie wciąga mnie twórczość Dominika Karo. Jego pomarańcze rzeczywiście są dla mnie kwaśne

aha, niezbyt miło wspominam też "Krzyżówkę w Przekroju" ZZZ - była długa i nudna

pozdrawiam
Paweł S

Bartek B.

no wypraszam sobie - Dominik Karo słaby? Mityczny Jacek Kuroń? Smile

)) - dalej nie wiadomo co pisał, ale coś mi się widzi i wydaje...

Najsłabszy kryminał to Piwowarczyk - Drugi rzut. Może dlatego, że dostałem odgórne polecenie, by to zrecenzować. Tytuł recenzji, mojego autorstwa i nie zmieniony w trakcie nasiadówy na Mariensztacie chyba dobrze oddaje treść książki - Długi zrzut Smile

Niby krótkie, a ciężkie to i nudne niesamowicie. W każdej książce coś znajdę - u Karo np. puszczanie oczka do czytelnika. Tu nie znalazłem nic. Tak więc polecam Smile

Paweł S

Z "Drugim rzutem" w pełni zgadzam się z kolegą Bartkiem B. - nudne to, bez ikry. Obiecywałem sobie po tym Labiryncie coś więcej, a tylko się rozczarowałem. Aż dziwne, że ten tytuł taki poszukiwany i przez to drogi na Allegro

Natomiast w sprawie Dominika Karo zostaję przy swoim - dla mnie to słaby autor

Prezes

Dla mnie najgorszą powieścią milicyjną jest "Tapczan z podwójnym materacem" Wiesławy Kwiatkowskiej (Konik Morski, 1979). Niesamowicie nudna historyjka o pewnym plastyku, który nie może odnaleźć się w życiu. Na jednej z imprez ktoś umiera i trwają dociekania, co było powodem śmierci. Czytałem z narastającym uczuciem zdumienia, że ktoś wydał taką książkę. Nawet na tle ogólnej mizerii powieści milicyjnej rzecz niebywała. Kto nie czytał musi koniecznie przeczytać. Można książkę zdobyć na rynku wtórnym za złotówkę.
Co się tyczy krytykowanego "Drugiego rzutu" Piwowarczyka, to faktycznie bardzo sztywna i nudna powieść. Pamiętajmy natomiast, ze jest to dziełko zdecydowanie odpryskowe i poboczne w twórczości tego zasłużonego autora. Piwowarczyk kładł przecież podwaliny pod powieść milicyjną dając trylogię o kapitanie Glebie. Natomiast "Drugi rzut" napisał zapewne pospiesznie na konkurs ogłoszony przez Pocztę Polską. I jest to książka o pocztowcach za okupacji, nie zaś powieść milicyjna, choć wydana w Labiryncie - serii jak najbardziej milicyjnej.

Pozdrawiam

Prezes

Anna Lewandowska

A mnie najbardziej znudziła "Alicja nr 3" Zeydlera-Zborowskiego. Lubię go, ale Alicję próbowałam przeczytać kilka razy i nie udało się. Po przeczytaniu paru kartek zasypiam.
Podobnie nudny jest "Rabarbarek" - ciekawe dlaczego wydano go w "Jamniku", skoro to jakaś fantasy czy cóś.
No i "Złodzieje jabłek" - któraś z Ew - też nie zdołałam doczytać.

Paweł S

Aniu,
dla mnie "Alicja nr 3" to także najsłabsza powieść ZZZ, którego zresztą bardzo lubię. Pewnie doczytam ją do końca, kiedy nie będę już miał nic innego pod ręką...

Gość

Ja też staję w obronie Dominika Karo. Choćby za wynalezienie stylu postmodernizmu milicyjnego. A hipoteza że jest to pseudonim J Kurona to jak ... pierdnięcie w czasie burzy. Pomińmy milczeniem.

Prawdziwa porażka to niejaki Krystyn Ziemski, mistrz gazetowej propagandy, piszący drętwo, nudnie i przewidywalnie: "Doszło do sprzężenia zadań wywiadu zachodnioniemieckiego z interesami ziomkostw i głoszonymi przez nie hasłami rewizjonistycznymi" ble, ble, ble itp.

Jeszcze gorszy jest chyba tylko kryminał p. Hudzika. Książka może być testem na czytelniczy masochizm w stopniu wymagającym leczenia. Pewnie nigdy nie doczeka się recenzji bo jeszcze nikt nie dobrnął do końca.

Bartek B.

Jeśli hipoteza bzdurna - to rozumiem, że doskonale wiesz, czyim pseudonimem jest Dominik Karo i pod jakim pseudonimem pisał Kuroń? Podziel się wiedzą...

piotrek

Moim zdaniem na ten tytuł zasługuje książka Andrzeja Zarzyckiego "Ślad prowadzi w przeszłość". Flaki z olejem, to przy tym kryminale małmazja. Drętwy język, nudna akcja, oraz dość nachalnie forsowany polityczny smrodek dydaktyczny. W sumie gorąco nie polecam! Czytanie nekrologów w gazecie jest dalece bardziej zajmującą lekturą.
piotrek

Prezes

Dzieło "Ślad prowadzi w przeszłość" (Labirynt, 1975) było recenzowane (recenzja nr 197, Klubowicz Glogowski). Pozwoliłem sobie zajrzeć do tego tekstu, pomieszczonego w "Drugiej Secie". I oto czytam: "mimo ciekawego wątku sensacyjno-szpiegowskiego, nie przynosi niestety, spodziewanej satysfakcji. Ogólnie recenzja krytyczna, ale nie określiłbym jej jako miażdżącą. I konkluzja natury ogólnej. Na naszych ocenach wystawianych poszczególnym dziełom milicyjnym waży nie tyle zrozumiały subiektywizm (jednemu podoba się to co innemu nie), ile przede wszystkim liczba przeczytanych powieści milicyjnych. Oczywiste jest przecież, że po lekturze 100 książek za najgorszą uznamy jedną ze 100. Jak przeczytamy 300, to najgorsza będzie jedna z 300. I oczywiście nie będzie to za każdym razem ten sam tytuł. Nie mniej uważam, ze przykłady powieści najgorszych trzeba podawać. Z czasem powstanie wykaz, w którym tytuły zaczną się powtarzać. Choć musimy pamiętać, że dla Stanisława Barańczaka wszystkie kryminały milicyjne były równie najgorsze.

Bartek B.

Akurat pozycje wymienione przez Barańczaka są coś warte. Bo w końcu był powód ich wymienienia - coś w sobie miały Smile

Jakieś śmiesznostki, patetyczny ton, ale przez to są ciekawe.
Nie podejrzewam, żebyśmy w tych kryminałach szukali stricte łamiącej umysł zagadki kryminalnej. Liczy się to co dookoła (a przynajmniej dla mnie). Zagadki to są u Carra, Van Dine'a czy Christie Smile

A wracając do tematu wątku - mam wrażenie, że małe Labirynty (może poza Kłodzińską Smile

mocno obfitują w słabiznę. W przeciwieństwie do tych wcześniejszych, większoformatowych (chociaż ciągłe nawiązywanie do spraw wojennych z czasem się nudzi, no ale w końcu to wyd. MON).

Anna Lewandowska

Po Labiryntach widać dokładnie, które książki autorzy pisali na zamówienie: konkurs, odcinki w gazecie itp., a które powstały z "potrzeby serca", zostały dopieszczone i starannie zredagowane. Te do gazet czy na konkursy najczęściej powstawały na chybcika, autor nie zawsze miał czas na sprawdzenie realiów, na wysmakowanie tekstu pod względem literackim. Dlatego mamy tak wielkie różnice w poziomie dzieł.

Prezes

A możesz podać kilka przykładów? Poza wzmiankowanym już "Drugim rzutem" Piwowarczyka

Bartek B.

Konkursowe (stymże Kluczyki) nie są złe - chociaż nie wiem jaka była kolejność - najpierw konkurs czy książka. Na ten przykład "Zbrodniarz, który ukradł zbriodnię" albo "Czas zatrzymuje się dla umarłych" - perełki Smile

NC

oczywiście wiem, że się niektórym narażę, którzy Kłodzińską darzą wielką estymą. Bezwzględne pierwszeństwo wśród najgorszych książek to dla mnie: Malwina przegrywa milion Kłodzińskiej. Chała, chała i jeszcze raz chała. Chyba nie miałam w danym momencie nic do czytania, skoro zmusiłam się do skończenia.

I jeszcze jeden z zeszycików z serii Ewas wzywa 07. Tu nagroda dla autora pozycji To nie oryginał Hieronimie. Za tytuł, który powiedział już wszystko o treści i nie trzeba było jej nawet kończyć by pojąć intrygę...