www.klubmord.fora.pl

Magdalena

Czyli pani Sekuła i Jerzy Edigey powtarzają się prawie u wszystkich forumowiczów.

Rubikon18 · Wysłany: Pią 1:20, 07 Mar 2014 Temat postu:

Nie widzę osobnego tematu, więc zapytam tutaj. W innym temacie mowa była o "Alicji nr 3" Zeydlera-Zborowskiego, że jest nudna. A które tytuły tego autora są pewniakami wartymi przeczytania? Jako kryteria oceny pozytywnej przyjmuję nietuzinkową i zaskakującą zagadkę kryminalną, ciekawe dialogi, a także brak propagandowych wstawek o dziennikarsko-encyklopedycznym charakterze.

Generał · Wysłany: Pon 18:43, 10 Mar 2014 Temat postu:

Trudno powiedzieć. Dla miłośników ZZZ wszystkie powieści będą dobre, choćby autor pisał niektóre metodą "spychologii".

Może zacznij od tych, które opublikował w EWACH? A potem bierz jak leci.
Kiedyś bardzo się podobał kryminał MAJOR DOWNAR PRZECHODZI NA EMERYTURĘ, ALMIRITIS PIJĄ SŁONĄ WODĘ, SIEDEM PAPIEROSÓW MARACHO., CZARNY MERCEDES.

Ale zaznaczam, że to moja opinia. Tobie mogą podobać się zupełnie inne.

Rubikon18 · Wysłany: Pon 20:55, 10 Mar 2014 Temat postu:

Te z Ew, np. "Maracho", już znam. W kolejce czeka kilka innych jego książek, m. in. "Czarny mercedes" i "Major Downar przechodzi na emeryturę", i nie mam pewności, po które warto sięgnąć w pierwszej kolejności. Ale dzięki, polecę wg atrakcyjności tytułów, może trafią się najpierw te lepsze.

A propos, "Nieudany urlop majora Downara" w świetle typowej fabuły powieści milicyjnej już samym tytułem wskazuje, że musi to być to klasyk tego gatunku. Wink

Generał · Wysłany: Wto 9:41, 11 Mar 2014 Temat postu:

Zacznij od CZARNEGO MERCEDESA.
Fabułę ma bardzo ciekawą. Przejściowo nawet sam główny bohater jest podejrzany i różne ciekawe kwiatki z tego wychodzą Wink

Przy okazji można się przekonać, że margines społeczny bywa dla milicji potrzebny w pewnych sytuacjach Very Happy

i zwalczanie go nie jest już takie oczywiste.

Zapomniałem jeszcze o KOTACH LEOKADII KOŚCIELNEJ.
W PRL-u na wszystkim można było zbić majątek. Nawet na kotach i to też było przestępstwo. Niestety Very Happy

.

stefan downar · Wysłany: Wto 15:00, 11 Mar 2014 Temat postu:

Ja bardzo lubię książki Zeydlera - Zborowskiego. Od nich zresztą zaczęło się moje zainteresowanie tym gatunkiem powieściowym. Od siebie poleciłbym "Goryl z Wołomina", "Tajemniczy pamiętnik", "Pasta do zębów", "Laska dyrektora Osieckiego" i "Za dużo kobiet". Dla mnie są one jedne z ciekawszych, które czytałem.

Rubikon18

Ostatnio przeczytałem „W kręgu podejrzenia” i „Zaczęło się w sobotę” - całkiem udane, ciekawy pomysł na zbrodnię, interesująca fabuła; chociaż w tej drugiej książce Downar zachowuje się na początku jak nie on zupełnie, tylko jak tępawy, schematycznie myślący i pochopnie wyciągający wnioski glina albo wiejski sierżant, który chce zabłysnąć i szybko awansować.
Nawiasem mówiąc, u ZZZ niedowierzanie budzą trochę te wyprawy Downara do teatru oraz milicjanci znający klasyczne arie operowe i operetkowe.

Wśród ulubionych pisarzy pojawia się tu często Edigey - choć mi on nie podchodzi jakoś. Ogólne wrażenie mam takie, że Edigey nie ma tej umiejętności ciekawego opowiadania, jaką ma ZZZ. Narracja u niego drętwa jak w protokole sądowym i urzędowych pismach (niektóre pitawale i leksykony zbrodni, które czytałem, oraz artykuły w „Detektywie” były ciekawiej napisane), do tego nużące propagandowe wywody o nieobecności w PRL przestępstw i innych negatywnych zjawisk społecznych oraz o wyższości socjalistycznych organów ścigania - w porównaniu do zdemoralizowanego Zachodu, oczywiście.

A teraz wracam do lektury kolejnej książki ZZZ - bo za oknem burza, leje jak z cebra i książkowa pogoda ogólnie.

stefan downar

Bo Stefan Downar był czasem zmęczony i piszący pewnie też Very Happy

. A czy oficer milicji nie może chodzić na kulturalną rozrywkę do teatru? To pewnie lepsze niż wódka z kumplem z komendy czy w samotności. A jak ładnie brzmi. Very Happy

Edigeya też lubię, ale mniej.

Rubikon18

A propos Downara jeszcze, w innej książce mówi on: "Nie lubię mieszać się do cudzych spraw (...)". Czyżby zatem pan major minął się z powołaniem? Wink

stefan downar

A może przeżył jakąś porażkę prywatną? Kogoś chciał koniecznie sprowadzić na dobrą drogę, a ten ktoś uparcie kroczył drogą złą i major poczuł się rozczarowany? I dlatego postanowił nie interesować się cudzymi sprawami? Laughing