www.klubmord.fora.pl

Pawd

Czytał ktoś? Ciekawy jestem waszych wrażeń?

Poniżej kilka moich ogólnych refleksji, ale bez zdradzania akcji, bo naprawdę warto zajrzeć osobiście.

* * *

Książka jak na kryminał jest szalenie gęsta, naładowana odwołaniami, dygresjami, cytatami. W czasach gdy kryminały są coraz częściej produktem taśmowym jest to wielka zaleta. Tu nie sposób się nudzić, może się raczej okazać, że czytelnik dostanie zadyszki i nie nadąży za biegiem skojarzeń autora.

Wydaje się, że M.Cz. ma dość dobre wyczucie rynku i odbiorcy. Upadek serii Spillanea pokazuje, że kryminał jest w Polsce lekturą dla czytelników wyjątkowo wyrobionych i świadomych. (Świadczy o tym również wyborny skład naszego Klubu Smile

). Odbiorca kryminału się zmienił, a schemat i prostactwo nie mają szans, nawet jeśli kiedyś zawojowały Amerykę.

Wracając do Czubaja, autor kiedyś prowadził rubrykę z krótkimi, ostrymi felietonami pod tytułem "Po ryju!". I podobną metodę walki ze światem stosuje w tej książce.
Stworzył sobie do tego odpowiedniego bohatera profilera Rudolfa Heinza. Ma on zaburzoną osobowość i nie potrafi panować nad nagłymi atakami agresji. Jest to kreacja znana choćby z filmów Dzień Świra lub Zabójcza Broń. Ale co z tego, skoro pozwala na wciągniecie czytelnika w zabawę pt. "Kto tu jest jeszcze normalny?" i zmusza do formułowania własnych ocen.
Zadziwiające jest, że ten typ bohatera potrafi zdobyć sympatię czytelnika (a przynajmniej moją). No bo w końcu kto nigdy nie miał ochoty przywalić kijem w kaloryfer gdy sąsiedzi głośno puszczają disco?

W książce jest wiele wątków, ale jeden z nich potraktowany jest szczególnie poważnie.
Chodzi o nadużycia seksualne w Kościele i nawiązanie do sławetnej watykańskiej instrukcji 'Crimen Sollicitationis'. Jest to jeden z największych skandali naszych czasów, który swoje ofiary zbiera również w Polsce. Problemu jednak oficjalnie nie ma, a temat nie istnieje w mediach. Na szczęście mamy jeszcze niegłupie i zmuszające do myślenia polskie kryminały!

Paweł

klubowiczka_kasia

Ja czytalam Smile

Zasmucona wielce brakiem nowych Mankellow wzielam sie za Czabaja.
Bylam urzeczona, do czasu jak sie okazalo, ze gdzies na Krasinskiego ma byc seminarium duchowne Wink

Co zaburzylo nieco moje poczucie zanurzenia na Zoliborzu, ktore przez chwile udalo mi sie miec. To wielki plus tej ksiazki, bardzo realistyczne oddanie niektorych szczegolow topograficznych.

Heinz to dla mnie polska wersja Kurta W., udana, moze jedynie bardziej inteligentna(cka).

Poza tym, tez mialam ten problem - nadazyc za tokiem myslenia, skojarzeniami autora/ narratora ale jakos sie udalo Wink

Sama tego nie zauwazylam,ale ponoc w ksiazce jest blad rzeczowy - 8 i pol przypisane jest Anonioniemu a nie Felliniemu.

A "Aleja samobojcow" to sie do czego nadaje?

Pozdrawiam,
Kasia

Rafał Figiel

Ja także czytałem.
Wszystko było dobrze, dopóki facet nie wziął się za opisywanie realiów życia w seminarium duchownym. I tu mnie poskładało (bez żadnej przenośni) - wyłem ze śmiechu, zastanawiam się nawet, czy nie założyć wątku z co smaczniejszymi kawałkami. Autor ze smutkiem muszę stwierdzić pisze bzdury kompletne, widać, że środowiska nie zna (sam się do tego zresztą przyznaje, że tę tematykę zna z plotek towarzyskich) i wychodzi mu jakaś mroczna sekta flagellantów i zboczeńców, Jedyny w miarę pozytywny bohater mówiąc o teologii plecie duby smalone, jakich żaden profesor seminarium w życiu by nie powiedział, jest zwolennikiem neuroteologii i pół -buddystą, no cuda, jakich pewnie sam arcybiskup Milingo by nie wydumał. I jeszcze rektor seminarium-gwiazda kato-polo! Ja nie mówię, że takie rzeczy się nie dzieją, ale nie w takim natężeniu, które czyni cały opis przerysowanym, nieprawdopodobnym a na dodatek niesmacznym. I nie jest tego w stanie nadrobić nawet świetnie "skrojona" postać głównego bohatera. W moim rankingu powieść baaardzo nisko, a szkoda, można bylo zrobić niezłą książkę.

Pawd

Mam wrażenie że koledze nie spodobała się antyklerykalna wymowa książki.
Jeśli obraża ona jego uczucia religijne, niech to otwarcie przyzna i nie ma nad czym dalej dyskutować.

Taki zarzut pojawia się zresztą po raz pierwszy. Jest to ciekawe bo rozgłos związany z obrażaniem uczuć religijnych, czy łamaniem tabu był raczej zarezerwowany dla literatury z innej półki. Kryminałów tak poważnie raczej nie traktowano.

Nie zgadzam się z argumentami dotyczącymi przerysowania postaci i nikłego prawdopodobieństwa. Owszem w opisywanym,fikcyjnym seminarium wystepuje nagromadzenie indywidualności i problemów. Są to jednak problemy istniejące w Kościele. A zagęszczanie akcji i charakterów jest wymogiem gatunku.

Postaci takie jak ksiądz-biblista mają oparcie w faktach. Ostatnio np. głośna była sprawa wystąpienia z kościoła księdza profesora Tomasza Węcławskiego (który również swego czasu był rektorem seminarium).

W tym samym Kościele są również księża wykonujący sakro-polo, czyli lichą popową muzykę z banalnymi tekstami. Proponuję posłuchać np. ks. Stefana Ceberka.
Jest on lansowany przez TV Trwam, a jego piosenkami można by torturować więźniów Guantanamo.

Sytuacji w zamkniętych seminariach to chyba nikt z nas nie zna z pierwszej ręki Smile

Dla jednych jest to siedlisko zła, objawiającego się w regularnych skandalach, dla innych miejsce duchowego rozwoju. Autorzy kryminałów raczej zawsze będą korzystać z tej pierwszej możliwości.

Rafał Figiel