www.klubmord.fora.pl

Zelazny Pies

Kryptonim - Liryka " to ksiazka napisana przez Joanne Siedlecka, wydana przez Proszynski i Ska w 2008.
W skrocie, cytujac okladke, "..jest to ksiazka o tych, ktorzy, jak mowil Aleksander Wat, sa istota kazdego totalitaryzmu, i niesposob go bez nich zrozumiec, tzn o donosicielach..."
Ksiazka jest doskonale udokumentowana, choc jej strona literacka nie jest za dobra. Istotne jest, ze ksiazka ta mogla powstac tylko dlatego, ze w odroznieniu od innych bylych Demoludow w Polsce do tej pory nie rozliczono sie jasno z problemem donosicieli i agentow Bezpieki, i jest to najbardziej perfidna zemsta, jak Bezpieka mogla sobie wymarzyc..

A jak wypadli nasi?

Z wielka ulga stwierdzilem, ze w plejadzie kilkudziesieciu najbardziej znanych i szanowanych przedstawicieli Parnasu polskiej literatury okresu PRL, o ktorych dowiadujemy sie ze donosili na kolegow, przyjaciol i kogokolwiek kto sie z nimi zetknal, jest tylko jeden czlowiek, ktory nalezy do gatunku ktorym sie tu interesujemy.
Jest nim Wladyslaw Huzik, autor "Ukradzionych Twarzy", Klub Srebrnego Kluczyka, 1985.

Tak wiec mozna chyba wyciagnac konkluzje, ze generalnie autorzy powiesci milicyjnej nie parali sie donosicielstwem, i przeszli przez ten okres historii z czysta kartoteka, w odroznieniu od tragicznie wielkiej liczby przedstawicieli tzw. literatury prze duze L.

I to jest budujace.

Very Happy

Zelazny Pies · Wysłany: Czw 16:20, 26 Mar 2009 Temat postu:

Przy okazji dowiedzialem sie, ze tenze Huzik zalozyl wielki antykwariat w Warszawie.
Czyli wielu z was powinno go osobiscie znac, bo przeciez powiesci milicyjne to teraz tylko w antykwariatach albo na ulicy od panow ze stoliczkiem sie kupuje. Przynajmniej tak twierdzi moja znajoma Pani Ewa z Wroclawia.

Anna Lewandowska · Wysłany: Czw 17:04, 26 Mar 2009 Temat postu:

Tak, znaliśmy pana Władka Huzika bardzo dobrze. Przemiły człowiek - dla ulubionych klientów miał specjalne ceny (niskie!), częstował Kadarką, której flaszkę zawsze trzymał koło fotela. Pałac Starej Książki to było magiczne miejsce - można tam było ugrzęznąć na kilka godzin.
Pan Władek zmarł chyba (nie pamiętam dokładnie) trzy lata temu. Przez jakiś czas antykwariat prowadził jego syn, potem postanowił zlikwidować. Urządził gigantyczną wyprzedaż. Kolejka była taka, że aż się słabo robiło. Ale pocieszające jest, że większość książek trafiła do ludzi, a nie na przemiał.

Zelazny Pies · Wysłany: Czw 17:25, 26 Mar 2009 Temat postu:

Czyli antykwariatu juz niema.. A to szkoda..
A czy wie Pani dlaczego syn antykwariat zlikwidowal, skoro byl taki popularny?

Pawd · Wysłany: Czw 20:56, 26 Mar 2009 Temat postu:

"dlaczego syn antykwariat zlikwidowal, skoro byl taki popularny?"

Syn niestety nie miał wyjścia bo lokal był zadłużony na ponad pół miliona. Chodziło o zaległości czynszowe, bo 800 metrów powierzchni nawet po minimalnej stawce daje co miesiąc kosmiczną sumę (+ZUSy, podatki, prąd itp).

Pałac popularny owszem był, ale w dość wąskich kręgach. Zazwyczaj wśród labiryntu regałów snuło się raptem kilka osób, które wyszukiwały co tańsze pozycje.

Co do SB to za wikipedią podaję link do ciekawego źródła. Na końcu jest indeks nazwisk więc można sobie wyszukiwać ulubionych autorów.

# Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, IPN Warszawa 2005-2006
* tom I, 1944-1956:
[link widoczny dla zalogowanych]
* tom II, 1956-1975:
[link widoczny dla zalogowanych]

Prezes · Wysłany: Czw 21:28, 26 Mar 2009 Temat postu:

Pana Władysława Huzika znałem przez kilka ostatnich lat jego życia. Metodyczne kolekcjonowanie kryminałów milicyjnych zacząłem gdzieś w 2001 roku, tuz przed założeniem Klubu MOrd. Penetrowałem znane mi antykwariaty, w tym budę pana Huzika przy Hali Koszyki. Był to rodzaj baraku z kilkoma regałami w środku i kilkoma wystawianymi na zewnątrz z słoneczne dni. Siłą rzeczy widywałem Władysława Huzika przynajmniej raz w tygodniu i zawsze odbywaliśmy dłuższa lub krótszą pogawędkę na tematy kryminalne i nie tylko. Potem Pan Huzik założył Pałac Starej Książki na Woli i działał coraz prężniej ale chaotycznie. Zaczął też podupadać na zdrowiu. Zawsze zresztą wyglądał niezdrowo - zaniedbany i wychudzony. można było wziąć go za kloszarda. Nie raz i nie dwa korzystałem z zaproszenia na kadarkę. Bywało, że grzebiąc w kryminałach innych książkach, zostawałem po godzinach. Pana Huzika zapamiętałem bardzo sympatycznego człowieka. O jego mrocznej przeszłości coś słyszałem, ale już po jego śmierci. Umarł dość niespodziewanie. Pewnego dnia usłyszałem, że jest chory, przebywa w szpitalu i będzie miał operację. po tygodniu już mnie żył. Było to chyba w połowie 2005 roku. Jego syn usiłował prowadzić dalej interes, ale to już nie było to.

Rafał Figiel

Zelazny Pies · Wysłany: Czw 23:25, 26 Mar 2009 Temat postu:

[/quote]Pani Anna: Tak, znaliśmy pana Władka Huzika bardzo dobrze. Przemiły człowiek...
Prezes: Pana Huzika zapamiętałem (jako) bardzo sympatycznego człowieka. [quote]

No tak.. troche to niezrecznie wyszlo; jakbym chcial kogos wam bliskiego sponiewierac..

Zelazny Pies · Wysłany: Czw 23:29, 26 Mar 2009 Temat postu:

Kierenski · Wysłany: Pią 21:23, 27 Mar 2009 Temat postu:

W sumie tam mi przyszło do głowy że może ktoś zaangażowany w działalność Antykwaryczną , mógłby napisać czy taki interes wogóle się opłaca ? i jakie są warunki prowadzenia takiego Biznesu ?

Zelazny Pies · Wysłany: Pią 21:31, 27 Mar 2009 Temat postu:

Kierenski · Wysłany: Pią 21:46, 27 Mar 2009 Temat postu:

To że przykrywka to może tak i być sam widze wiele takich miejsc u mnie w Liv , ale czasem to też rodzaj misji sensu życia, najczęściej gdy umierają własciciele interes upada , własnie tak jak w przypadku pana Huzika.

Zelazny Pies · Wysłany: Pią 22:30, 27 Mar 2009 Temat postu:

Czyli, jesli to misja zycia, jak ewidentnie bylo to u Huzika, to dzisiaj wyzyc z tego nie mozna..
Smutne.

Waldi

Pana Huzika znałem z innej strony niż ta ciepła o której piszecie. Otóż był on moją konkurencją. Sam też prowadziłem wtedy antykwariat. Wyobrażcie sobie wiec jak mnie zmroziła informacja że powstaje antykwariat 800 metrów (przy średniej warszawskiej rzędu 20-30 metrów).
"No wykosi nas" - pomyślałem. Szczególnie że miał dodatkowo budkę na Koszykowej i własnie otwierał piwnice na Podwalu.
Na szczeście dla mnie i na nieszczęscie dla siebie nie miał Pan Huzik daru biznesowego a ta wspomniana Kadarka była ważniejsza niż bilans firmy. Po koleji zamykał wspomniane punkty (z różnych przyczyn) a w Pałacu narobił takich długów (mówi się o 500-800 tys) że włąsciwie tylko przychylność władz miasta uratowała go przed bankructwem. Swoją drogą jak to możliwe nie płacić za lokal przez lata i nadal w nim być ...?
Przed śmiercią nie ma jednak ratunku i Pan Huzik niespodziewanie umarł choć rzeczywiście jak pisze Grześ zawsze wyglądał mało zdrowo.
Syn próbował działać , wszedł w internet i nowe ksiażki ale to było za mało. Zresztą i miejsce i lokal nie zbyt się nadawał do tego typu działalności jak antykwariat.
Wiem że o zmarłych się źle nie mówi ale wszystkim miłośnikom "magicznego miejsca" przypominam że oprócz wielkiego pierdolnika w tym antykwariacie było też stosunkowo drogo. Wiem że był kącik pod schodami tani w którym lądowała wiekszość kryminałów ale to troche mało. Wybaczcie tą lekką szpile ale jako konkurencja nie mogłem sobie odmówić.
Sam prowadzę od 2000 roku antykwariat na warszawskiej Chomiczówce zaś od trzech lat moim wspolnikiem jest nasz ukochany Prezes.
Jest to cięzki kawałek chleba i na pewno bez miłości do ksiażek nie da się na dłuższą mete tego interesu prowadzić.
Natomiast jeśli się choć lubi ksiażki to może być fajnie :) o ile nie pieniadze dają nam radość.
Jesli ktoś bedzie chciał otworzyć własny antykwariat zapraszam do współpracy.

Zelazny Pies